عبارت های اسمی (Noun phrase) مجموعه یا گروهی از کلمات معناداری هستند ولی جمله کامل نیست. معمولا در قالب فاعل ، مفعول مستقیم ، مفعول غیرمستقیم و مفعول حرف اضافه قرار می گیرند.
فاعل:
کفش های قرمز برای فروش است. کفش های قرمز در این جمله نقش فاعل دارد و چون متشکل از چند کلمه بدون جمله کامل (معنی مستقل) است آن را عبارت اسمی (noun phrase) می نامنند.
He wants a skate board.
او اسکیت برد می خواهد. اسکیت برد نقش مفعول در این جمله دارد و چون متشکل از چند کلمه بدون جمله کامل (معنی مستقل) است آن را عبارت اسمی (noun phrase) می نامنند.
Lisa gave the little boy a candy.
لیزا به یک بچه کوچک یک شکلات داد. به یک بچه کوچک مفعول غیر مستقیم و یک شکلات مفعول مستقیم است.
مفعول با حرف اضافه :
Lisa rode on a skate board.
لیزا سوار بر اسکیت بورد شد. on در اینجا حرف اضافه اسکیت برد است که به آن مفعول با حرف اضافه می گویند.
جمله های اسمیه (Noun clause)
عبارت وابسته است که مثل اسم عمل می کند و می تواند به صورت فاعل ، مفعول مستقیم ، مفعول غیرمستقیم ، مفعول حرف اضافه ، appositive در جمله قرار گیرد.
فاعل:
What I had forgotten was that I had exam.
چیزی که فراموش کرده بودم امتحان بود. “چیزی که فراموش کرده بودم” جمله های اسمیه (Noun clause) است که معنی کامل ندارد و نقش فاعل در جمله دارد
مفعول مستقیم:
You must choose which flavor of fruit juice you want.
شما باید طعم آب میوه مورد نظر خود را انتخاب کنید. “طعم آب میوه مورد نظر خود را” جمله اسمیه (Noun clause) است که نقش مفعول مستقیم را دارد.
مفعول غیرمستقیم:
I tell whoever listen my story.
من به هر کس که داستان من را گوش می دهد می گویم.”هر کس که داستان من را گوش می دهد” جمله اسمیه است که نقش مفعول غیرمستقیم را دارد.
متمم فاعل
Michael is not interested in whatever Joe says.
مایکل به هرچه جو می گوید علاقه ای ندارد.”به هرچه جو می گوید” جمله اسمیه است که متمم فاعل است
وصف یا عطف بیان:
It seems to bother the teacher that all the students are being too quiet.
به نظر می رسد معلم را ناراحت میشود که همه دانش آموزان بیش از حد ساکت هستند. “همه دانش آموزان بیش از حد ساکت هستند” جمله اسمیه یا عطف بیان است.
2 پاسخ
خیلی از صفحه شما خوشم آمد تشکر از شما
با سپاس شاه رضا جان
نظر لطف شماست