وب سایت برقع

پیر بونار: Pierre Bonnard

فرانسه، (۱۸۶۷–۱۹۴۷).

پیر بونار در دهه ۱۸۹۰ عضوی از یک گروه پاریسی بود که خود را نبی ها پیامبران می نامیدند و به بونار لقب(نبی بسیار ژاپنی ) داده بودند. نبی ها, گوگن را قهرمان خود می‌دانستند. همچون او به دنبال سبکی بودند که سادگی و ظرافت را در خود جمع داشته باشد و به پیچیدگی‌های رنگ باخته هنر رسمی پاسخ گوید. برجستگی بونار در شور و عشقی بود که به باسمه های چوبی ژاپنی, رنگ بندی تخت آن ها , فضاهای موزون و ترکیب بندیهای غالباً مقطع و با روح آنها داشت. شهرت اولیه وی حاصل چاپ نقش های بود که این ویژگی ها در آنها نمایان بودند. نقاشی های همان سال او اغلب صمیمانه تر و دارای فضای گرم تری اند. آنها تابلوی کوچکی اند که با مایه های ملایم و خال خال های شکل دار خفیفی تزیینات داخلی آن زمان خانه های بورژوایی پاریس را منعکس می‌کنند. منتقدان تابلوهای بنا را به خاطر حال و هوای درون خانه آیی آنها خودمانی می‌نامیدند.

1. اکثر تابلوهای او دارای رنگ‌های شاد و متنوع و نقش مایه های چشم آشنایند. او بیش از ۲۰ سال از زندگی خود را در جنوب فرانسه گذرانده و نقاشی هایش گویی سرشار از تابناکی و درخشندگی سواحل مدیترانه است.
2. موضوعات آثار او اغلب فضاهای داخلی زندگی عادی با چند نفری که دور یک میز جمع شده‌اند یا زنی برهنه که در حال شستشو و آرایش خویش و نیز طبیعت بی‌جان و چشم اندازها است.
3. علاقه‌مندان تابلوهای او را باشکوه, پرجاذبه و شاد توصیف می‌کردند. آنها نه سورئالیستی اند, نه انتزاعی و نه به معنای آکادمیک و پیشا امپرسیونیستی, شکل نما یا فیگوراتیواند. بونار خود به دلیل آنکه با جنبش موثرتری هم بسته نبود خویشتن را واپسین نقاشی امپرسیونیست می نامید.