وب سایت برقع

هنر هند: Indian art

آثار مکشوف از دره سند در هند به هزاره 3 ق م باز می­گردد. این آثار شامل:

1. سفالینه­ های منقوش، مهره­ های مسطح چندضلعی، پیکره­ های سفالی، ابزار و وسایل مفرغی و پیکره­ های سنگی
2. سفالینه­ ها عمدتاً شامل ظروف و کوزه ­های منقوش به نقش«درخت زندگی» و دیگر نقوش گیاهی بودند.
3. نوع ساخت سفالینه­ ها حکایت از آن دارد که ظاهراً برای ساخت آن­ها از چرخ کوزه­گری استفاده شده است.
4. برخی از نقوش به صورت خلاصه شده و انتزاعی ترسیم شده و گل­های  سه پر و چهار پر را نمایش می­دهد.

مهره ­ها:

1. مهره­ های کنده­کاری شده و چهارگوش مربوط به هزاره 3  ق م، معمولاً از گل پخته ساخته می­شوند.
2. تعداد زیادی مهره با نقوش متنوع شامل علائم رمزی و خطوطی هستند که مفهوم آن­ها هنوز در ابهام است.
3. برخی از نقوش مهره­ ها تصاویری از حیوانات مانند گاو کوهان­دار، کرگدن، فیل و حتی حیوانات تخیلی است.
4. برخی تصاویری از رب­النوع ­ها و خدایان انسان­ نما که در میان جانوران گوناگونی چون گاو و شیر قرار دارد.

پیکره ­های سفالین:

1. پیکره­ های سفالین جانوران و حیوانات مختلف که در ابعاد کوچک ساخته شده بودند.
2. پیکره­ های سفالین مذهبی و آئینی که به عنوان بت واره­ هایی از رب­النوع­ ها  و خدایان کاربرد داشتند.

پیکره مرد برهنه:

1. پیکره مرد برهنه از هارپا یکی از مهم­ترین پیکره­ های سنگی این دوران می باشد که گویای نوع نگاه هنرمند هندی است.
2. این پیکره که با ظرافت صیقل کاری شده، رویکردی طبیعت گرایانه و فاقد نگاهی آرمانی به انسان دارد.
3. حالت مواج و نرم بدن پیگره و شکم اندام برآمده آن تفاوت بارزی با نوع طبیعت­گرایی یونانی دارد.

هجوم قوم آریایی:

حدود 1800 ق م، با هجوم قوم آریایی به دره سند، تمدن سند رو به زوال می­رود و باعث گسست هنر هندی می­شود. اما هنر بومی هند هم­چنان باقی می­ماند.

کیش بودائی:

1.  طی سده 6 ق م کیش بودائی در هند ظهور می­یابد و تأثیر عمیقی بر فرهنگ و هنر هند به جای می­نهد.
2. این تاثیر تا سده ­های 6 و 7 م دوام یافت و دامنه نفوذ آن تا چین و آسیای جنوب شرقی نیز توسعه می­یابد.

برهمایی، هندویی و چینی:

 پس از کیش بودائی سه کیش باستانی دیگر یعنی برهمایی، هندویی و چینی نیز رواج می­یابند.

اولین دوره طلایی هنر هند:

1. اولین دوره طلایی هنر هند به سده 3 ق م در زمان آشوکا پادشاه هنر پرور هند، باز می گردد.
2. پرستشگاه ­های عظیم بودایی و آثار نقش برجسته حاصل این دوران است.

کاخ آشوکاک:

آثار حجاری و نقش برجسته فراوانی وجود دارد. مانند سرستون چهار شیر که پشت به یکدیدگر دارند و زیر آن نقش « گردونه زندگی» به نشانه گردش زندگی مرگ و تولد است نقش بسته است.

استوپا:

1. استوپا نوعی مقبره بودایی گنبدی شکل(کپه­ای از خاک) است که حاوی بقایای اجساد و اشیاء مقدس بودند.
2. استوپای بزرگ دهکده سانچی که قدمت آن به سده نخست پیش از میلاد باز می­گردد، اوج پیشرفت و مهارت هنری این دوره را به نمایش می­گذارد.
3. استوپاها به تدریج تا پایان سده 2 ق م به بناهای عظیمی بدل می­شوند.
4. دروازه­ های استوپا معمولاً با پیکره ­ها و نقش برجسته­ های نمادین بودایی و آئینی تزئین می­شد.

چهره بودا:

1. تا پیش از سده 1 ق م، چهره بودا به صورت نمادین بازسازی می­شد ولی از آن پس چهره­ای انسانی به خود گرفت چهره و حالت بودا(عمدتاً به صورت نشسته) در طی گذر زمان تغییراتی کرد.
2. نمونه پیکره بودا در قندهار(مربوط به سده 4 ق م) شباهت زیادی به پیکره ­های یونانی دارد.

معابد غاری:

طی سده­ های 6 و 7م با اوج­گیری مجدد دین هندو، آثار و ابنیه آن­ها نیز رواج و گسترش بیشتری یافت. مانند معابد غاری شیوا(یکی از ده خدای بزرگ هندو).

معبد غاری شیوا در کوه­ های بادامی:

معبد غاری شیوا در کوه ­های بادامی، پیکره­ای از شیوا را در حالت رقص آسمانی خود نمایش می­دهد.

معبد غاری شیوا در جزیره الفانتا:

1. معبد غاری شیوا در جزیره «الفانتا» در سده 6 م است.
2. در انتهای تالار ستون­دار عظیم این معبد که 300 متر مربع وسعت دارد سه سردیس شیوا به ارتفاع بیش از 4 متر قرار دارد. هریک از چهره ­ها  جنبه متفاوتی از جاودانگی را به نمایش می­گذارد.

معابد سنگی:

1. بجز معابد غاری، از سده 6 م به بعد ساخت معابد سنگی نیز رواج یافت.
2. معبد سنگی در «دئوگیری» در شمال هند، وقف ویشنو(یکی از خدایان بزرگ هندو) شد و الگویی برای معابد بعدی می­شود.

ویژگی معابد:

1. معابد در آغاز فاقد تزئینات مفصل بود. متشکل از یک مکعب ساده که برجی بر آن کار شده است.
2. بر دیواره­ ها صحنه­ هایی از اساطیر هندو با پیکره ­های نرم و آسوده کنده­کاری شده است.

دیگر معابد هندو :

1. مجموع معبدها در مهابالیپورام (در ساحل شهر مدرس) و مربوط به سده 7 م و معبد موکتشوار مربوط به 950 م 
2. از لحاظ پیکرتراشی و معماری، نقطه اوج معبد هندی برج عظیم بایون(متعلق به سده­ های 12 و 13 م) است.
3. از سده­ های 13 م به بعد با هجوم مسلمانان و گسترش و نفوذ آن­ها به تدریج سنت هندی از رونق افتاد.

نقاشی هندی:

1. تعداد اندکی از نقاشی هندی، در غارهای آجانتا یافت شده که صحنه ­هایی از زندگی بودا را تصویر می­کنند.
2. با نفوذ مسلمانان در هند، پیکرتراشی و معماری در سال­های سده 13م متوقف ولی هنر نقاشی رونق یافت.
3. به ویژه در دوره اکبر شاه(سده 16م) نقاشی سنتی هند با مینیاتورهای ظریف و استادانه ایرانی تلفیق شد.