وب سایت برقع

ویتو آکونچی: Vito acconci

آمریکا: 1940 – 2017

ویتو اکونچی معمار و هنرمندی تاثیرگذتر، رادیکال و کارآمد آمریکایی و پیشتاز پرفورمنس آٰرت است. او به نوعی مفهوم پرفورمنس را تعریف می کند. در ابتدا علاقه مند به شعر رادیکال بود، اما از اواخر دهه 1960 حضور چشمگیری در هنر معاصر داشته است. او شروع به ایجاد اجرای موقعیت تحت تاثیر مکان در خیابان و یا اجرا برای مخاطبان اندک کرد که کاوشی در فضای بدن و فضای عمومی بود. آثار متضاد و نهایتا سیاسی او از طریق نوشتن، هنر مفهومی، بادی آرت، پرفورمنس، فیلم، ویدئوآرت، اینستالیشن های چند رسانه ای و مجسمه سازی های معماری گونه تکامل یافته است. موضوعات آثار هنری او اغلب شامل مرزهای عبور از قبیل مرز خصوصی و مرز عمومی، توافق نامه ها، و جهان و دنیای واقعی است.

در اواسط دهه 1980، اکونچی شروع به ساخت معماری تجربی، طراحی و مجسمه سازی عمومی کرد. در سال 1988 او استودی هنری خودش را بنا نهاد و همچنین آثار هنری و پارک های عمومی، مناطق استراحت، جزایر مصنوعی و دیگر پروژه های معماری را توسعه داد.

اکونچی کار خود را در مجموعه های عمومی بسیاری از جمله در موزه هنر مدرن ارائه کرده است. او علاوه بر کار هنری و طراحی خود، در بسیاری از موسسات آموزشی نیز تدریس داشته است. ویتو اکونچی در تاریخ 28 آوریل 2017 در منهتن در سن 77 سالگی فوت کرد.

اثرش به عنوان تعقیب:

او پرسشی دارد که مرز خصوصی و عمومی کجاست؟ و اینقدر ادامه می دهد که می خواهد مرزش را از بین ببرد یا باز تعریف کند. او در سال 1969 به طور تصادفی در خیابان های شهر نیویورک به صورت تصادفی افرادی را در خیابان پیدا و تعقیب می کند تا جایی که آن ها به مکان خصوصی برسند و اجرا تمام شود.  چون تعقیب یک جرم محسوب می شود . فردی که مورد تعقیب قرار گرفته اگر برگردد و مشتی به صورت پرفورمر( اکونچی) بزند از این به بعد اجرا متوقف می شود و امر واقعی شروع می شود.

1.  پرفورمنس در تلاش است مرز هنر و واقعیت را بردارد.
2. یکی از مهمترین ویژگی هایی لیت مدرن این است که امر واقعیت را به چالش می کشد. چون در طول تاریخ، افتخار هنر به این بود که با واقعیت تفاوت دارد. و محیط امن گالری را داشت. اما در دوران لیت مدرن همه چیز واقعی است و هنرمند از محیط امن گالری بیرون می آید، و شرایط تغییر می کند.
3.  تناقض بزرگ لیت مدرن این بود که هنرمند در لیت مدرن هم درگیری با واقعیت داشت. هم می خواست آوانگاردیزم مدرنیزم را حفظ کند.

هنرمند پرینتی را روی بدنش می گیرد. با گاز گرفتن بدنش, در اجرا بخش خشن وجود دارد. که  البته این اثر بادی ارت است. چون اثر روی بدن انجام شده است. بعد از دکارت که ذهن و بدن را جدا کرد. در پرفورمنس بدن به هنر بر می گردد.