وب سایت برقع

سده نوزدهم و هنر آمریکا

در این دوره با نوعی امپرسیونیسم درونگرایانه نقاشان گروه « ده » به پایان رسید( گروه ده نام چند تن از نقاشان آمریکایی هنر آموخته در پاریس بر خود نهادند. آنان در آکادمی ژولیان آموزش دیدند و تحت تاثیر امپرسیونیسم قرار گرفتند). یک مدرسه خصوصی هنر در پاریس فرانسه بوده است. رودولف ژولیان این آکادمی را در سال ۱۸۶۷ میلادی به منظور راه‌اندازی یک مدرسه – استودیو خصوصی هنر، برای هنرجویان در پاریس، تأسیس کرد که از ۱۸۶۸ تا ۱۹۶۸ فعال بود.

نخستین دهه سده بیستم شاهد استحکام آکادمی گرایی و رواج تقلید از الگوهای وارداتی بود. نمایشگاه های وابسته به آکادمی در اختیار محافظه کارانی قرار داشت که علناً با استعدادهای خلاق دشمنی می کردند. با گشایش نگارخانه ای به همت استی گلیتس در نیویورک (۱۹۰۵) نخستین گام برای معرفی پیشگامان هنر مدرن برداشته شد. ( استی گلیتس را با عنوان پدر عکاسی مدرن می شناسند) علاوه بر این به سبب حمایت از هنر پیشتاز اهمیت دارد.

  آلفرد استی گلیتس Alfred Stieglitz

این انگیزه ای برای شروع فعالیت نقاشانی مستقل چون وبر، هارتلی، مارین، اوکیف، داو و دیگران بود.

مارسدن هارتلی marsden hartley

در این موقعیت، هِنری، نقشی بسیار مهم در مبارزه علیه آکادمی گرایی و برقراری پیوند پویای هنر با جامعه ایفا کرد. برپایی نمایشگاهی مستقل از آثار او و همفکرانش (۱۹۱۰) زمینه تشکیل (انجمن هنرمندان مستقل) را فراهم ساخت. نمایشگاه مزبور مقدمه ای برای نمایشگاه قورخانه بود(عنوان یک نمایشگاه بزرگ بین المللی که در نیویورک و در زراد خانه هنگ شصت و نهم، بر پا شد و بیش از ۱۱۰۰اثر از هنرمندان نوین را در بر گرفت. هدف از برگزاری آن، معرفی تحولات هنری جدید به آمریکاییان بود که اثر مهمی نیز در هنر و نقد هنری ایالات متحده بر جای گذاشت. آثار حاضر در نمایشگاه نامبرده توسط انجمن نقاشان و پیکره سازان آمریکایی و با حمایت گروه هشت فراهم آمده بود)

نمایشگاه قورخانه armory show 1913

هِنری و نقاشان مکتب زباله دان شیوه ای همانند شیوه نویسندگان واقعگرای ایالات متحده را در کارشان دنبال کردند، و تحولی در واقعگرایی سنخ آمریکایی پدید آوردند. در دهه ۱۹۲۰برخی نقاشان برای تجسم چشم اندازها و صحنه های زندگی نوین آمریکایی از اسلوب کوبیسم بهره گرفتند و گاه تا مرز انتزاع هندسی پیش رفتند.(شیلر، دموت، استیوارت دیویس).

چارلز دموت  charles demuth

در دهه ۱۹۳۰ موجی علیه نفوذ هنر فرانسوی و گرایشهای انتزاعی برخاست که هاپر نماینده ی آن بود. همچنین تمایل به مستند سازی اجتماعی قوت گرفت(مثلا در آثار وود).

واقعگرایی اجتماعی نیز از جریانهای مهم در دوران بحران بزرگ اقتصادی بود که در نقاشیها و آثار گرافیک (شان) بازتاب قوی یافت. در همین زمان نقاشی غریب و شبه سوررئالیست آلبرایت رخ نمود. جریان بازنمایی خیالپردازانه بعدا در سالهای ۱۹۵۰ به واقعگرایی جادویی وایت انجامید. از سوی دیگر، شماری از نقاشان به تجرید گری روی آوردند و در این میان کسانی چون توبی، گریوز ، و در خوشنویسی خاور دور انگیزه ای برای رویکرد انتزاعی یافتند و سبکهای شخصی خود را بر اساس بنا نهادند.

در سالهای بحران اقتصادی، دولت فدرال با ایجاد اداره پیشرفت کار شمار زیادی از هنرمندان را به کار گماشت. و به این ترتیب تحرکی وسیع در هنر آمریکایی پدید آمد. با آغاز جنگ جهانی دوم بسیاری از هنرمندان اروپایی به ایالات متحده پناه بردند. آمریکاییان از طریق اینان به تازه ترین جنبشهای هنری اروپایی به خصوص سوررئالیسم جلب شدند.

د دهه ۱۹۳۰ هوفمان در مقام معلم نقاشی انتزاعی در نیویورک اهمیتی کسب کرده بود. اکنون پرشورترین نقاشان آمریکایی چون گورکی، دکونینگ، پالک و مادرول شیوه های انتزاعی را برگزیدند و آثارشان اکسپرسیونیسم انتزاعی نام گرفت.

در اوایل دهه ۱۹۵۰ به سبب افزایش شمار هنرمندان وابسته به جنبش مزبور، لزوم تفکیک و تمایز گرایشها پیش آمد.

۱-نقاشی کنشی-  که در آن حرکات بدنی و کنشهای روانی نقاش و کیفیتهای بافت رنگ ماده بارز بود. (پالک، دکونینگ، کلاین)

۲-نقاشی میدانرنگ- که با شکلهای رنگی یکنواخت و یا سطوح رنگی وسیع مشخص می شد. (روتکو،نیومن،گتلیب،کلیفرد استیل)

در نیمه دوم دهه ۱۹۵۰ و اوایل دهه ۱۹۶۰ نشانه های جنبش پاپ آرت آمریکایی در آثار جانز، رائو راشنبرگ بروز کرد. و سپس هنرمندانی با شیوه های مختلف بدان پیوستند( مثلا لیختن اشتاین، وارهول و داین ) این هنرمندان موضوع آثارشان را از محیط زندگی و دنیای تجارتی آمریکایی معاصر بر می گرفتند.

جریان دیگر سالهای ۶۰ با عنوان انتزاع پسانقاشانه پدید شد. نمایندگان مزبور کِلی، هِلد به سیاق هنرمندانی از نسل پیشین چون آلبرس و راینهارت سطحهای تخت و یکنواخت از رنگهای خالص به کار می بردند.نقاشانی چون نالند و ماریس لوییس نیز شالوده تجربه های انتزاعی خود را بر رنگ ناب استوار ساختند.