هنرمند: حسین بیکار، Hussein Bicar

زمینه تخصص: نقاش و طراح برجسته

تاریخ : ۲ ژانویه ۱۹۱۳، اسکندریه – ۱۶ نوامبر ۲۰۰۲، قاهره

تحصیلات: فارغ التحصیل دانشکده هنرهای زیبای قاهره

مختصری از زندگی و آثار هنرمند:

حسین امین بیکار یکی از مشهورترین هنرمندان مصر در قرن بیستم بود، پس از فارغ التحصیلی از هنرستان هنرهای قاهره در سال 1934، بیش از 60 سال زندگی خود را در مدرسه و دانشگاه هنر تدریس می کند.

آثار او شامل پرتره ها، تصاویر دهقانان مصری، صحنه هایی از اسکندریه بومی و تم های فرعون و مصر باستان و همچنین طبیعت زیبا است.

به گفته مصطفی امین روزنامه نگار: “او یک هنرمند نیست، او استاد چندین هنر است … او نقاش، عکاس، شاعر، موسیقیدان و فیلسوف است”.

او در سن پانزده سالگی وارد مدرسه عالی هنرهای زیبا در قاهره شد. همه معلمان او اروپایی بودند و هنرجویان مجبور بودند از یک برنامه درسی که متاثر از هنر غربی بود پیروی کنند. یکی از معلمانش فریدمن کلوزل سوئدی برای ارتقای هنری بیکار بسیار مهم بود. او بیکار را متقاعد کرد که به عنوان یک هنرمند پرتره فعالیت کند.

در سال 1928، دانشکده عالی هنرهای زیبا تحت حمایت وزارت آموزش و پرورش قرار گرفت و هنرمندان مصری که در اروپا تحصیل کرده بودند، به عنوان دستیار و بعدها به عنوان معلم استخدام شدند. این معلمان روح جدیدی را در مدرسه به ارمغان آورند، زیرا آنها حساسیت را برای میراث هنری مصری افزایش دادند. در میان آنها مجسمه ساز بزرگ محمود مختار بود.

او معلم موسیقی برای خانم هایی بود که به علت محدودیت های فرهنگی نمی توانستند از معلمان بالغ مرد استفاده کند. یکی از نخستین کارهایش نقاشی صحنه های فولکلور در موزه موم هلوان در خیابان ابراهیم بود. او همچنین کار را به عنوان یک معلم در مدارس ابتدایی و متوسطه شروع کرد و در سال 1939 به عنوان عضو گروهی از معلمان انتخاب شد که برای دعوت دولت مراکش به مراکش رفتند. او در طول چهار سال زندگی در مراکش توانست زبان اسپانیایی را به صورت روان صحبت کند.در سال 1943، پس از بازگشت به مصر، او به عنوان دستیار پروفسور سابق خود، احمد صبری، مأمور شد.

حسین بیکار معتقد است که امروزه چالش برای هنرمندان هماهنگی بین جنبه های محلی و بین المللی است.

موضوع آثار او مصری است. بر خلاف هنر کلاسیک یونانی یا رومی، که ممکن است فیزیکی و مادی توصیف شود، جوهر هنر مصر روحانی است. شخصیت های تلطیف شده در نقاشی هایش یک پیام شاعرانه ای را نشان می دهند که ثبات، اشراف و قدرت را در شخصیت ریشه های کشاورزی مصر پیدا می کنند. خطوط پراکنده و مینیمالیستی او اغلب بر روی چهره ها، کیفیت مجسمه را تحمیل می کنند.