لئوناردو داوینچی:
لئوناردو داوینچی انسانی که از او به عنوان الگو و عصاره هنرمند نابغه و انسان کامل یاد شده است. او علاوه بر نقاشی در پیکر تراشی و معماری نیز فعالیت داشت. اما هیچ اثری منصوب به او به جای نمانده است.
نقشه کلیسای جامع سانپیترو در رم (که به دست برامانته معمار ساخته شد) و نیز پیکره های عظیم سوار بر اسب (منصوب به خواندن اسفورتسا) از آن جمله اند.
تابلوی مریم مقدس در کنار صخره ها:
ترکیب بندی این تابلو به صورت هرمی شکل است و پیکره ها به صورت منسجم و یک پارچه در کنار یکدیگر قرار گرفته اند.
استفاده از تناسبات سایه روشن و نور به گونه ایی به کار گرفته شده که جلوه ایی واقعی و بیان حسی را تداعی میکند.
تابلوی شام آخر:
تابلوی شام آخر برای سفره خانه کلیسای سانتاماریا دل گراتسیه در میلان نقاشی شد.
در این تابلو مسیح و 12 حواریش در اتاقی ساده پشت میزی به موازات سطح تصویر نشسته اند.
شاید نخستین ترکیب بندی بزرگ پیکره ایی در دوره رنسانس و تفسیر قطعی مضمون آن است.
تابلوی شام آخر گویای آمیزش تکامل هنر سده پانزدهم و نخستین تجلی رنسانس متعالی در ایتالیا است.
روایی بودن صحنه که گویای لحظه ای است که مسیح می گوید: یکی از شما مرا تسلیم دشمن خواهد کرد؛ وهمهمه ای که در میان حواریون می افتند، بر جذابیت آن می افزاید.
تابلوی مونالیزا:
مونالیزا شاید معروف ترین نقاشی پرتره در تاریخ هنر جهان باشد.
این تابلو پیکره اصلی و دیوار کوتاه پشت آن و محتویات این منظره طبیعت که در دورترین واقع شده، نه به صورت عناصری مجزاء بل به صورت یک کلیت بصری که تمامی اجزاء آن با اهمیت هستند به چشم می آید. این نوع هماهنگی جدید یکی از هدفهای دوره ی کلاسیک رنسانس است.
در اینجا لئوناردو نه تنها ترکیب دقیق تری در این تصویر مراعات کرده، بلکه اساسأ طوری نقاشی کرده که گویی مه رقیقی تمام جزئیات آن در بر گرفته است و باعث درهم آموختن رنگ ها و شکل ها شده است.
پیکره اصل ژکوند (که زن یک بانکدار اهل فلورانس است) به حالت نشسته و با نمای نیم قد و دست های روی هم نهاده و چشم های خیره شده به بیننده نمایش داده شده است.
Select your comment provider from settings.