وب سایت برقع

کنستانتین برانکوزی: Constantin Brâncuși

کنستانتین برانکوزی پیکره ساز رمانیایی1867-1957 است که به دلیل دستیابی به فرم ناب و ایجاز بیان یکی از چهره های درخشان در پیکره سازی مدرن به شمار می اید. نو مایگی کارش بر پیکره سازی انتزاعی نیمه نخست سده بیستم بسیار اثر گذاشت. او پس از هنر اموزی در بخارست،سپس در وین و مونیخ (1898-1902) برای همه عمر در پاریس سکونت گزید(1904)؛و در همین شهر سالیان بسیاری را در سختی و تنگدستی گذرانید.به ردن معرفی شد(1906)

1- او به اتفاق مدلیانی تجربه پیکره سازی با بهره گیری از مجسمه های افریقایی را دنبال کرد(1909-1910)

2- او از هنر قومی کشورش تاثیر گرفت.در همین زمان،روش شکل دهی را وانهاد و به روش کنده کاری روی اورد.و چون بسیار از هنرمندان نوگرا،به هنر بدوی جلب شد.  و همچنین تحت تاثیر هنر خاورزمین نیز قرار گرفت.

3- او با ساده سازی شکلها به نتایجی درخشان دست یافت. چنان که،یکی از نخستین مجسمه هایش به نام بوسه(1908)را برگردان سه بعدی پرده دوشیزگان اوینیون پیکاسو می دانند.

4- برانکوزی،بر خلاف پیکاسو،همواره به جنبه نمادگرایانه هنر غیر اروپایی اهمیت می داد. به عنوان مثال،مجسمه های تولد جدید(1915)،و اغاز جهان(1924)،نمادهای عام زندگی و باورری را می نمایانند.

5- سردیس های او از سادگی و گویایی برخوردارند ولی هندسی یا متقارن نیستند.

6- او در شناخت ویژگی های مواد و مصالح و در کاربست انها مهارتی ستایش انگیز داشت.

7- او با شیوه انتزاعی خاص خود قادر بود جوهره مفهوم معینی را در فلز یا سنگ مجسم کند.

8- برانکوزی در واپسین سالهای زندگانیش در میان هنرمندان معاصر خود موقعیتی یگانه کسب کرد و از اعتبار فراوان برخوردار شد.