اسپاسیالیسم جنبشی بود که در ۱۹۴۷ به وسیله لوچو فونتانا در میلان بنیاد گرفت. ایده های اصلی این جنبش پیشاپیش در بیانیه سفید فونتانا که در ۱۹۴۶ در بوئنوس آیرس انتشار یافته بود مطرح شده. در این بیانیه از یک هنر نوین (فضایی) سخن گفته بود که با روح عصر پس از جنگ همخوانی داشت.
این هنر در نگاه سلبی یا منفی خود فضای توهمی یا واقعیت مجازی نقاشی سنتی را نقد می‌کرد و در نگاه ایجابی و مثبت خود اتحاد علم و هنر را برای فراهم کردن رنگ و فام به یک فضای حقیقی با استفاده از فن‌آوری روزآمد مانند لامپ نئون و تلویزیون پی می‌گرفت.
این هنر نوین می‌خواست از سطح تابلو نقاشی و حجم مجسمه تعالی جوید و با استفاده از علم و فناوری بر ابعاد و محیط تازه ای دست یابد. فونتانا در ۱۹۴۷ یک محیط سیاه فضایی را پدید آورد که بنا به نظر هنرشناسان «هنر محیطی» را بشارت می داد. چند تابلوی سوراخ شده و چاک خورده ی فونتانا از مصادیق اسپاسیالیسم به شمار می‌آیند. نخستین نمایشگاه عکاسی اسپاسیالیسم در ۱۹۴۹ به کوشش فونتانا برگزار شد و همزمان با آن بیانیه «محیط فضایی» به وسیله وی منتشر گردید.
