وب سایت برقع

مفهوم هنر در رساله سوفیست :

این رساله به لحاظ نقد هنر نزد افلاطون ، دارای اهمیت است. موضوع رساله سوفیست دو پرسش اساسی است.

1- سوفیست یا سفسطه گر را چگونه می توان تعریف کرد؟ برای سوفیست هر چه گفته می شود به صرف آنکه گفته شده درست و حقیقی است. پس برای سوفیست دروغ وجود ندارد. بنابراین سوفیست آن کسی است که سخن می گوید بی آنکه چیزی گفته باشد.

2- چگونه می توان دانست که سفسطه وجود دارد؟ افلاطون نخت به اثبات ” نه وجود” نه باشنده می پردازد سپس از اینکه نه وجود، وجود دارد، نتیجه می گیرد که دروغ یا سخن نادرست نیز وجود دارد. زیرا دروغ نیز نوعی نه باشنده است. چون وجود نه باشنده به اثبات رسید می توان گفت که سوفیست، یعنی گوینده سخنان دروغ نیز وجود دارد.

در پایان رساله افلاطون به تعریف هنر یا فن سفسطه می پردازد.

کار سوفیست کاری تقلیدی است و تقلید نوعی تولید است. ولی تولید تصاویر و نه خود واقعیت ها.

تولید دو گونه است. تولید الهی و بشری

الهی: هستی و هرآنچه در آن است( کاملا درست).2 – خواب های و سایه ها

بشری: دست ساخته ها 2- تصاویر ها( کاملا درست نیست)

تولید بشری بخش های دیگر نیز دارد زیرا بشر می تواند چیزهای غیر حقیقی یا سخن دروغ ایجاد کند.

تولید تصویر به دو بخش 1- تولید چیز مانند(کپی) 2- تولید چیزی شبیه (سمبلنس)

شبیه سازی دو گونه 1- با ابزار 2- بی واسطه ابزار ( تقلید صدا یا رفتار کسی)

افلاطون شبیه سازی بی واسطه را تقلید یا هنر تقلیدی می نامد.

تقلید دو گونه است. 1- تقلید بر اساس دانش 2- تقلید از روی ظن

تقلید همیشه ناپسند نیست آنچه افلاطون تقلید غیر صادقانه یا نادرست می نامد تقلیدی است که بنای آن بر جهل است.

هنر یا تولید چه الهی چه بشری مثبت است. تنها گونه ای از هنر بشری که تقلید از روی جهل باشد، ناپسند است.

در پایان رساله سوفیست،  مفهوم واژه میمسیس معنای مثبت دارد مگر تقلید به شیوه سوفیست.