مکتب فلورانس

مکتب فلورانس: Florentine painting

شهر فلورانس:

شهر فلورانس از سال ۱۸۶۵ تا ۱۸۷۰ پایتخت پادشاهی ایتالیا بوده‌است. در سده‌های میانه فلورانس کانون بازرگانی و امور مالی اروپا بوده و بعدها رنسانس ایتالیا از این شهر آغاز شد. 

آثار تاریخی فلورانس:

    Palazzo Vecchio
    Loggia de,Lanzi
    دوئومو (Doumo) آخرین مجسمه میکل آنژ در آنجا قرار دارد.
    Palazzo Riccardi محل اقامت خانواده مدیچی
    کلیسای سَنتا کروچه به معنای (صلیب مقدس): آرامگاه میکل آنژ و ماکیاولی

هنر در فلورانس:

 فلورانس از سده ی سیزدهم تا سده ی شانزدهم فضای مهم برای خلق آثار هنری بود. هنرهایی چون نقاشی و مجسمه سازی بسیار در آنجا رونق داشت. رنساس ایتالیایی در فلورانس به ظهر رسید.این شهر در دوران رنسانس مانند یک کشور – شهر مستقل و قوی توسط خاندان هنرپرور مدیچی اداره می شد. از میانه سده شانزدهم،با رشد شهرهای ونیز و رم، عظمت هنری خود را از دست داد.

مکتب فلورانسی:

مکتب فلورانسی متاثر از سنت کلاسیک باستان بود.جتو،نخستین استاد بزرگ این مکتب بود که شاگردان و پیروان بسیاری در سده چهاردهم داشت. مازا تچو، دناتلو، بتی چلی، لئوناردو داوینچی، میکلانژ و رافائل از نمایندگان برجسته مکتب فلورانسی در سده های پانزدهم و شانزدهم بودند. بیش از ۳۵۰ تن از ۱۰۰۰ نفر، مهم‌ترین هنرمندان دومین هزاره اروپا (از سال هزار میلادی تا دوهزار) در این شهر می‌زیسته‌اند.

ویژگی نقاشان فلورانسی:

ویژگی نقاشان فلورانسی تاکید بر شکل و خط است اما نقاشان ونیزی، رنگ را مقدم می دانستند.

Select your comment provider from settings.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

علاقمندی ها 0