مکتب فلورانس: Florentine painting
شهر فلورانس:
شهر فلورانس از سال ۱۸۶۵ تا ۱۸۷۰ پایتخت پادشاهی ایتالیا بودهاست. در سدههای میانه فلورانس کانون بازرگانی و امور مالی اروپا بوده و بعدها رنسانس ایتالیا از این شهر آغاز شد.
آثار تاریخی فلورانس:
Palazzo Vecchio
Loggia de,Lanzi
دوئومو (Doumo) آخرین مجسمه میکل آنژ در آنجا قرار دارد.
Palazzo Riccardi محل اقامت خانواده مدیچی
کلیسای سَنتا کروچه به معنای (صلیب مقدس): آرامگاه میکل آنژ و ماکیاولی
هنر در فلورانس:
فلورانس از سده ی سیزدهم تا سده ی شانزدهم فضای مهم برای خلق آثار هنری بود. هنرهایی چون نقاشی و مجسمه سازی بسیار در آنجا رونق داشت. رنساس ایتالیایی در فلورانس به ظهر رسید.این شهر در دوران رنسانس مانند یک کشور – شهر مستقل و قوی توسط خاندان هنرپرور مدیچی اداره می شد. از میانه سده شانزدهم،با رشد شهرهای ونیز و رم، عظمت هنری خود را از دست داد.
مکتب فلورانسی:
مکتب فلورانسی متاثر از سنت کلاسیک باستان بود.جتو،نخستین استاد بزرگ این مکتب بود که شاگردان و پیروان بسیاری در سده چهاردهم داشت. مازا تچو، دناتلو، بتی چلی، لئوناردو داوینچی، میکلانژ و رافائل از نمایندگان برجسته مکتب فلورانسی در سده های پانزدهم و شانزدهم بودند. بیش از ۳۵۰ تن از ۱۰۰۰ نفر، مهمترین هنرمندان دومین هزاره اروپا (از سال هزار میلادی تا دوهزار) در این شهر میزیستهاند.
ویژگی نقاشان فلورانسی:
ویژگی نقاشان فلورانسی تاکید بر شکل و خط است اما نقاشان ونیزی، رنگ را مقدم می دانستند.
Select your comment provider from settings.