فضا: SPACE
درهنرهای بصری، حوزه ای گسترش یابنده و درعین حال ، فراگیرنده است . جایگاه یا محیطی را درابعاد جسمانی ( فیزیکی ) و روانشناختی تعریف می کند. ازکل روابط شکل، رنگ و حرکت شکل می گیرد.
گاه خالی ( منفی ) است و گاه فاصله میان عناصر را می نمایاند ( خواه این فاصله در سطح باشد، خواه در عمق واقعی و خواه در عمق توهمی که به مدد قواعد پرسپکتیو مجسم می شود.)
فضای دوبعدی:
فقط طول وعرض دارد. « فضای تزیینی » نیز به طول وعرض محدود است .
فضای سه بعدی:
شامل عمق یا ضخامت ، وطول وعرض است .
فضای چهاربعدی:
فضای چهاربعدی علاوه بر ابعاد سه گانه ، بعد زمان را می رساند.
فضای لایتناهی:
فضای لایتناهی یک مفهوم تصویری است که توهم فضا در آن معادل بی کرانگی در محیط طبیعی است.
فضای شهودی:
فضای شهودی کاریست غریزی و غیرارادی عناصر بصری است برای ایجاد توهم فضا.
تجسم فضا:
روشهای مختلف تجسم فضا نتیجه تفاوت در بینش واقعیت است.
فضا درهنر شرق غالباً تصوری ( ذهنی ) و فارغ ازقیود زمان و مکان محسوس است.
درهنر طبیعتگرای اروپایی ، فضا خصلت ادراکی ( عینی ) دارد ، و مکانی ثابت برای یک رویداد در یک زمان خاص را نمایش می دهد .
فضای خیالی در نگارگری ایرانی از بخشهای منفصل تشکیل یافته است که رویدادها به موازات یکدیگر وبدون رابطه زمانی درآنها رخ می نمایند.
درکوبیسم که نمودارهای مختلف اشیا در یکدیگر ادغام می شوند ، عامل زمان در بازنمایی فضا دخالت می کند.
درکینتیک آرت فضا با حرکت ( دراثرهنری یا درنگرنده ) ارتباط دارد ، وازاین رو ،کیفیتی متغیر وپویا است.
در کار هنرمندانی چون لوچو فنتانا فضا به حالت منفی مجسم می شود.
فضای منفی: NEGATIVE SPACE
(خلاء) فضای خالی تصویر ، پس زمینه ای که اجسام تصویری برآن قرارگرفته اند ( اصطلاحی دربرابر فضای مثبت ) . قابل ذکر است که درساختار کلی تصویر، محدوده های خالی نیز کارکردی همانند شکلهای توپر دارند.
فضای منفی فضایی است بین و یا اطراف اشیا که برای تعریف مرزهای فضای مثبت استفاده می شود. در حقیقت فضای منفی (negative space) فضایی است که سوژه اصلی موجود در تصویر را احاطه کرده است که در آن سوژه اصلی خود به عنوان فضای مثبت (positive space) شناخته می شود. فضای منفی معمولا به چشم امکان استراحت می دهد. همه این کارها به بهتر شدن ترکیب بندی کمک می کند.
Select your comment provider from settings.