وب سایت برقع

هنر بدوی یا پیش تاریخی

واژه بدوی و پیش – تاریخی اغلب به مراحل آغازین خلاقیت هنری انسان اطلاق می شوند. اما گمراه کننده هستند. زیرا واژه بدوی بر خامدستی و ناآگاهی اشاره دارد. حال آنکه در کهنترین آثار ظرافت و آگاهی در خور توجه شاهد هستیم.

اصطلاح پیش – تاریخی بر ناآگاهی از گذشته و عدم علاقه به ثبت آن دلالت دارد. اما انسان نخستین تاریخ شان را به شکل شفاهی حفظ می کردند.

ویژگی های مهم هنر پیش تاریخی:

یک: ارتباط دادن شبیه سازی به نیروی جادویی یا دینی است. به طوری که اثر هنری خود تجسم تلاش برای مهار یا خشنود کردن موجودات یا نیروی های طبیعی از طریق مناسک است.

دوم: بی توجهی به نمایش فضایی است که همه در آن حرکت می کنیم یا حتی زمینی که روی آن می ایستیم.

 جالب اینکه اولین کسانی که هنر انسان های نخستین را جذاب یافتند انسان های آواخر قرن نوزده و بیستم بودند زیرا آن ها به مدد پژوهش های روانشناختی شالوده غیر عقلانی بخش وسیعی از زندگی درونیش را کشف کرده و اینچنین با هنر دوره پیش نوشتاری رابطه عاطفی برقرار کرده است. همچنین در فرهنگ هایی که سطح سواد در آن ها بالاست. خصلت غیر عقلانی و انگیزشی انسان از او چندان دور نیست. که ممکن است از جنبه های اساسی کار هنری را تعیین کند.

هانری روسو، جنگ ببر و بوفالو در جنگل استوایی، ۱۹۰۸-۱۹۰۹، موزه هرمیتاژ، سن پطرزبورگ

پابلو پیکاسو، رنگ روغن روی بوم
۲۴۳٫۹ × ۲۳۳٫۷ سانتیمتر
موزه هنر مدرن، نیویورک۱۹۰۷

منبع: سی دو هزار سال تاریخ هنر نوشته فردریک هارت ویراستار هرمز ریاحی