دوناتلو: Donatello
دوناتلو پیکر تراشی دوره رنسانس متقدم ، در سده 15 م جستجوی خود را برای یافتن شکلهای جدید و مناسب برای بیان اندیشه های انسان گرایانه رنسانس آغازکرد.
دو رویکرد هنری دوناتلو:
- واقع گرایی نوین مبتنی برمطالعه انسان و طبیعت
- آرمان گرایی نهفته در آثار کلاسیک
ویژگی اصلی آثاراولیه دوناتلو:
تجسم حرکت در پیکره آدمی یعنی تایید اصل (انتقال وزن) یا (ایستایی متعادل) است.
پیکره (قدیس مرقس) نخستین تلاش برای جدایی از سنت یک هزار ساله پیکرتراشی بود. و به نوعی بازگشتی بود به اصل (انتقال وزن) در جهان کلاسیک باستان که پیکرتراشان یونانی به کرات در آثاری چون (جوان کریتیوس) به کار بستند. از همین رو این اثر به دلیل حرکت و پویایی پیکره، مقاومت آشکاری با پیکره های سده های میانه دارد.
حرکت در آثار دیگر او نیز هست مانند:
قدیس گئورگیوس- پیکره سوار بر اسب گاتاملاتا
تأثیرگذاری دوناتلو:
فعالیت و آثار دوناتلو تأثیر ژرفی بر دیگر پیکرتراشان و هنرمندان دوره رنسانس نهاد.
پیکره مفرعی داود (متعلق به حدود 1430میلادی) نخستین پیکره آزاد ایستاده و برهنه بود که از روزگار باستان به بعد ساخته می شد. زیرا ساخت چنین پیکره ای در سالهای سده میانه مسیحیت، عملی زشت و بت پرستانه به شمار می رفت.
این پیکره برهنه واجد همان تناسبات پیکره های برهنه روزگار باستان است و نقطه تعادل محورهای متضاد، تنش و آرامش پیکره یاد آور نمونه های تقلیدی رومی پیکره های هلنی است.
پیکره مفرعی داود
Select your comment provider from settings.