بارک: Baroque
سبکی از اواخر سده 16 تا اوایل سده 18 در دوره میان منریسم و رُکوکو در اروپا که با رنسانس پیشرفته و کلاسیک گرایی سده هفدهم وجوه اشتراک بیشتری دارد تا به منریسم و رکوکو
واژه بارُک: ( باروک )
ریشه : واژه «بارُکو» پرتغالی: مروارید غیر منظم
واژه بارک مترادف با غیر معقول، بی تناسب، کج و معوج بوده است. اما در سده 19 توسط تاریخ نویسانی چون بورکهارت و وُلفلین در تاریخ هنر و نقد هنری مطرح شد.
معنای دیگر بارک:
1 –دورانی در سده 17 که آرمان معینی را در سبک و یا حتی در زندگی داشت. مانند عصر بارک، علم بارک، سیاست بارک
2 – در نقد هنری و ادبی ، صفتی است برای یک اثر متکلف، بی قاعده، پر آرایه و چشمگیر
3- در نقد ادبی: نام سبکی است که مدت صد سال از افول رنسانس1580 تا ظهور دوران روشنگری1680
4- در موسیقی: از مرگ مونته وردی (1643 ) تا پایان زندگی باخ ( 1750 )
مشخصه سبک بارک:
1- در رنسانس پیشرفته تعادل از طریق هماهنگی اجزا در تابعیت از کل بود اما در گذشته تعادل میان اجزایی که هر کدام جداگانه دارای کمال بودند.
2- در منریسم و رکوکو خطپردازانه اما در بارک، رنگ و تباین تیره – روشن مهم است.
3- جسمیت ، رنگ و بافت چیزها نیز اهمیت دارند.
نقاشان بارک:
فرانس هالس، کارواجو، رامبرانت، پیتر پل روبنس، دیه گو د ولاسکوئز
Select your comment provider from settings.