بارک

بارک: Baroque

سبکی از اواخر سده 16 تا اوایل سده 18 در دوره میان منریسم و رُکوکو در اروپا که با رنسانس پیشرفته و کلاسیک گرایی سده هفدهم وجوه اشتراک بیشتری دارد تا به منریسم و رکوکو

واژه بارُک: ( باروک )

 ریشه : واژه «بارُکو» پرتغالی: مروارید غیر منظم

واژه بارک مترادف با غیر معقول، بی تناسب، کج و معوج بوده است. اما در سده 19 توسط تاریخ نویسانی چون بورکهارت و وُلفلین در تاریخ هنر و نقد هنری مطرح شد.

 معنای دیگر بارک:

 1 –دورانی در سده 17 که آرمان معینی را در سبک و یا حتی در زندگی داشت. مانند عصر بارک، علم بارک، سیاست بارک

 2 – در نقد هنری و ادبی ، صفتی است برای یک اثر متکلف، بی قاعده، پر آرایه و چشمگیر

3- در نقد ادبی: نام سبکی است که مدت صد سال از افول رنسانس1580 تا ظهور دوران روشنگری1680 

 4- در موسیقی:  از مرگ مونته وردی (1643 ) تا پایان زندگی باخ ( 1750 )

مشخصه سبک بارک:

 1- در رنسانس پیشرفته تعادل از طریق هماهنگی اجزا در تابعیت از کل بود اما در گذشته تعادل میان اجزایی که هر کدام جداگانه دارای کمال بودند.

2- در منریسم و رکوکو خطپردازانه اما در بارک، رنگ و تباین تیره – روشن مهم است.

3- جسمیت ، رنگ و بافت چیزها نیز اهمیت دارند.

نقاشان بارک:

فرانس هالس، کارواجو، رامبرانت، پیتر پل روبنس، دیه گو د ولاسکوئز 

Select your comment provider from settings.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

علاقمندی ها 0